Elín Birna Skarphéðinsdóttir

Jæja þá er ég búin að virkja myndasíðuna á flikr. Búin að setja inn nokkrar myndir frá sumrinu bara svona til að sjá að þetta virkar allt saman.

Ég held þó að ég verði nú ekki jafn flækt í Netið í Afríku eins og við vorum í Asíu. Við verðum heldur ekki með tölvuna með okkur þannig að við verðum að stóla á þær tölvur sem við finnum á leiðinni og ég held að þær séu ekki svo margar á Serengeti eða Masaia Mara...en hver veit kannski heyrist eitthvað frá okkur og vonandi get ég sett inn myndir og blogg annað slagið. Annars verður bara massa heimavinna í nóvember. Svo sem ekkert betra að gera í nóv en að hlaða inn myndum og skrifa ferðasöguna!

Jæja þá erum við komin til enn eins landsins...Íslands.

Það var skrýtið að lenda í Keflavík í nákvæmlega sama veðri og þegar við fórum. Við keyrðum heim í myrkri og rigningu rétt eins og þegar við fórum af stað í febrúar. Þannig að fyrst um sinn áttuðum við okkur ekkert á því að við værum loks lent...heima. Dagurinn eftir rann þó upp bjartur og fallegur. Dásamlegt að koma svona beint inn í vorið og sumarið.

Við erum ekki búin að gera upp ferðina í máli og myndum. Spurning hvort það verði í raun ekki eilífðarverkefni? Það er þvílíkt magn af myndum með í för að það er ekki hægt að bjóða nokkrum upp á að skoða allar þessar myndir nema með góðum pásum á milli. En úrslita myndum verður þá troðið upp á hvern áhugamann svona við tækifæri.

Ferðin sjálf gekk svo vel að það er alveg ótrúlegt hvað við vorum heppin. Engu var stolið, ekkert týndist. Við misstum ekki af einu af þeim 21 flugi sem við fórum í. Við vorum við hestaheilsu nánast allan tíman og leið svo vel allan tíman. Ég vona bara að sem flestir upplifi svona frábæra ferð einhvern tíman.

Við erum mikið búin að velta fyrir okkur svona best of lista... en hann er nánast ekki hægt að gera þar sem þessi lönd eru ákaflega ólík. Það er náttúrulega alltaf gaman að koma á stað sem maður hefur í raun haft fyrir augunum í mörg ár. Kínamúrinn, Taj Mahal og Terra-Cotta hermennirnir eru þar á meðal. Fyrir mér persónulega var líka gríðarlega stór dagur að koma til Bodanath í Nepal (búdda stúpa). Nepal draumalandið og þetta einkenni Katmandu var einhvern vegin staðfesting á því að ég væri loksins, loksins komin þangað. Að sjá Evrest var nú heldur ekkert slor né heldur að kafa við kóralrif Gili eyja. Siglingin við Halong Bay í Víetnam var líka alveg stórkostleg. Víetnam var gríðarlega fjölreytt, fallegt og skemmtilegt land og getur vel verið að maður leggi leið sína aftur þangað...við tökum við pöntunum ef einhver vill skella sér með.

Vandamál við bloggið!

Ég er ekki sátt við bloghaldara morgunblaðsins þessa dagana. Hef ekki getað opnað mína eigin síðu í fleiri daga. Þannig að ég hef ekki getað bloggað neitt. Þeir hjá mogganum er ekkert að flýta sér að bregðast við mailum mínum um þessi mál. Jæja, ég kalla ykkur góð ef þið finnið þetta blogg en allavega þá er ég búin að blása lífi í þessa gömlu útlensku síðu. Hún virkar enn þó ég hafi ekki bloggað hér í rúmt ár! Jæja hérna kemur alla vega smá framhald af heimsreisunni okkar...njótið.

Pingyao og Terra-Cotta!

Pingyao er gríðarlega skemmtilegur lítill bær sem innan borgarmúranna virðist nánast ósnertur af nútímanum. Fólk býr í sínum lágreistu húsum og við Pálmi vorum svo heppin að gista í einu slíku meðan við gistum þarna. Zingjyao hostel var allt í þessum gamla stíl og afskaplega afslappað og notalegt andrúmsloft. Við kvöddum þennan bæ með söknuði þann 17. og hófum mjög svo skrautlega 12 tíma lestarferð til Xian.
Hafi lestin sem við fórum með frá Peking til Pingyao verið gömul þá var þessi enn eldri. Við brussuðumst um borð í vagn númer 6 sem líktist helst fangalest úr lélegum amerískum vestra. Við komumst að því að við Pálmi vorum á sama bás en sváfum ekki hlið við hlið. Eftir að hafa varið vökustundunum á beddanum hans Pálma í neðstu hillu var komið að mér að drífa mig í efstu hillu af þremur. Þar við hliðina á mér (með ca. 60 cm bili í næstu hillu við hliðina) lagðist fremur óaðlaðandi, sveittur, táfýlukall sem hafði staupað sig all illilega fyrir háttinn. Maðurinn hraut svo gríðarlega að hroturnar náðu að yfirgnæfa lestar dyninn. Ég náði þó að gleyma mér annað slagið, þó ég hafi hrokkið nokkrum sinnum upp þegar herra Sóði sá ástæðu til að ræskja sig hressilega og skella lúkunni á bedda-bríkina hjá mér. Voða notalegt hvernig við bonduðum þarna í myrkrinu!

Við komumst þó eftir allt saman til Xian. Litil, stórborg með aðeins um 3,2 milljónir íbúa. Í gær löbbuðum við eftir borgarmúrnum hérna, en hann er einn best varðveitti borgarmúr í Kína. Það var ágætis rölt en eftir 4 km gáfumst við upp og játuðum okkur sigruð í rigningunni enda plastpoka-kápur kannski ekki þær skjólbestu flíkur sem völ er á. Um kvöldið stytti þó upp og við lögðum leið okkar að sjá Pagodu stóru gæsarinnar en hún er ein stærsta Búdda Pagoda í Kína (allt voða mikið svona stærst og lengst og best hérna). Þar fórum við á gosbrunna sýningu. Þar sem gosbrunnar, ljós og tónlist mynda falleg listaverk í myrkrinu. Mjög skemmtileg og falleg sjón.

20.4
Í dag fórum við svo að sjá hina víðfrægu Terra-Cotta hermenn. Þetta var meiri upplifun en við bæði bjuggumst við. Þetta er gríðarlegt svæði og að þessir rúmlega 7000 leirkallar hafi staðið vörð í um 230 ár! Maður veltir þó dálítið vöngum hvort svæðið allt hafi verið rannsakað sem skyldi þar sem hermennirnir uppgötvuðust ’74 og strax ’79 var safnið opnað með öllu sínu raski fyrir umhverfið. Það er líklega eitthvað sem er falið undir fallegum marmarahellum safnsins...sem kemur kannski í ljós seinna.